De Tour Down Under is terug van weggeweest! De WorldTour-rittenkoers ging zowel in 2021 als 2022 niet door vanwege het coronavirus, maar koersdirecteur Stuart O’Grady kan dit jaar weer met trots de nodige toppers verwelkomen in Australië. WielerFlits wikt en weegt de kansen van de favorieten voor de eindzege!
Wie wint de Tour Down Under 2023?
Matthews3.65
Hayter3.75
Sheffield8
Wat kost gokken jou? Stop op tijd. 18+
Historie
We hebben er even op moeten wachten, maar het nieuwe wegseizoen staat nu echt op het punt van beginnen. De Santos Tour Down Under is tevens de eerste WorldTour-koers op de wielerkalender. De wedstrijd is voor veel wielerliefhebbers al niet meer weg te denken als eerste serieuze afspraak tussen de wegrenners, al moeten we niet vergeten dat de eerste editie pas plaatsvond in 1999. De organisatie kreeg dat jaar, met Stuart O’Grady, meteen een gedroomde winnaar. De bonkige sprinter/klassiekerspecialist wist een Scandinavische dubbelaanval van Jesper Skibby en Magnus Bäckstedt van zich af te slaan.
De Tour Down Under was geboren, en al snel bleek er bijzonder veel animo te zijn voor een wielerkoers van het hoogste niveau op Australische bodem. De wedstrijd maakte aanvankelijk deel uit van de UCI Oceania Tour, maar in 2008 besloot de organisatie zich aan te sluiten bij de UCI Pro Tour, de voorloper van de WorldTour. In de tussentijd zagen we toppers als Michael Rogers, Luis León Sánchez en Simon Gerrans zegevieren. En in 2008 ging de eindzege naar een sterke Duitser, die we toch vooral kennen als sprinter: André Greipel. Maar er werden door de jaren nog meer mooie wielerverhalen geschreven.
Tom-Jelte Slagter was in 2013 de beste in het eindklassement – foto: Cor Vos
We denken spontaan terug aan 22 januari 2005, rit zes van Willunga naar Willunga. Twee Spanjaarden stevenen af op de finish. Het zijn de 22-jarige Alberto Contador en de 21-jarige Luis León Sánchez. De twee teamgenoten van Liberty Seguros-Würth Team mogen het, na een ware ploegendemonstratie op weg naar Willunga, gaan uitmaken voor de zege. Omdat Sánchez al (min of meer) zeker is van de eindoverwinning in de Tour Down Under, mag Contador het zegegebaar maken en als eerste over de streep komen. Het is voor de jonge beloftevolle ronderenner niet zomaar een overwinning. Er zit een verhaal achter.
Goed zes maanden voor die bewuste Tour Down Under was het überhaupt maar de vraag of Contador ooit weer op de fiets zou stappen, laat staan terugkeren in het peloton. In de tweede etappe van Ronde van Asturië 2004 krijgt de klimmer een black-out en komt hij zwaar ten val. Het licht gaat uit. De beelden van een stuiptrekkende Contador zijn schokkend. De Spanjaard wordt in allerijl afgevoerd naar het ziekenhuis, waar de artsen een bloedstolsel in zijn hersenen ontdekken. Een zware en riskante operatie volgt, maar Contador herstelt, krabbelt weer op en maakt begin 2005 zijn comeback in het peloton.
Met zijn ritzege in de Tour Down Under, zijn eerste sinds zijn zware hersenoperatie, is de cirkel rond. “Iedereen denkt dat het winnen van de Giro d’Italia, Tour de France en Vuelta a España mijn mooiste overwinningen zijn, maar het was die etappezege in de Tour Down Under. Er zat zoveel emotie omheen”, blikte hij in 2016 in een interview met Cyclist.Co terug op die dag.
Simon Gerrans (midden) is met vier eindzeges recordhouder – foto: Cor Vos
Het verhaal van Contador is bijzonder, maar de Tour Down Under kent een nog veel rijkere geschiedenis. Met de introductie van Willunga Hill (de traditionele scherprechter) en de klim naar Paracombe kreeg de wedstrijd nog meer aanzien, en is het een ronde geworden voor de puncheurs. Kijk maar naar de recente erelijst, met winnaars als Tom-Jelte Slagter, Rohan Dennis en Richie Porte (2x). De recordhouder is – niet geheel verrassend – een Australiër met de naam Simon Gerrans. De inmiddels gepensioneerde klassiekerspecialist won de Tour Down Under in 2006, 2012, 2014 en 2016. Vier keer, over een straffe reeks gesproken.
In 2014 won Richie Porte op Willunga Hill – foto: Cor Vos
En in 2015… – foto: Cor Vos
Ook in 2016 was er succes – foto: Cor Vos
Net als in 2017… – foto: Cor Vos
En in 2018… – foto: Cor Vos
In 2019 zagen we eenzelfde beeld – foto: Cor Vos
Thuisland Australië is sinds de oprichting van de Tour Down Under uitermate succesvol geweest met liefst dertien eindzeges. Geen slechte score, zeker als je bedenkt dat het dinsdag tijd is voor de 23e editie. We mogen tot slot ook nog wel even stilstaan bij de prestaties van Richie Porte. De inmiddels gestopte ronderenner was het voorbije decennium uitermate succesvol in eigen land. Zijn twee eindoverwinningen spreken boekdelen, maar misschien nog wel indrukwekkender is zijn zegereeks op Willunga Hill. Porte kwam maar liefst zeven keer als eerste boven op deze inmiddels toch wel iconische helling.
Laatste tien winnaars 
Tour Down Under
2022: Niet verreden wegens de coronacrisis
2021: Niet verreden wegens de coronacrisis
2020: Richie Porte
2019: 
Daryl Impey
2018: Daryl Impey
2017: Richie Porte
2016: Simon Gerrans
2015: Rohan Dennis
2014: Simon Gerrans
2013: 
Tom-Jelte Slagter
2012: Simon Gerrans
2011: Cameron Meyer
Laatste editie
Voor de laatste editie van de Tour Down Under moeten we terug naar januari 2020. Het coronavirus was op dat moment al bezig aan een flinke opmars in Azië, maar de Australische wielerronde kon wel gewoon doorgaan. De organisatie wist ook de nodige toppers te verleiden om deel te nemen en dus kregen we op verschillende terreinen spektakel voorgeschoteld. Eerst was het aan de rappe mannen om hun kunstje te doen. In de openingsrit ging de zege naar de Ierse kampioen Sam Bennett, in rit twee wist thuisfavoriet Caleb Ewan zich te revancheren voor zijn mislukte eerste sprint.
Caleb Ewan maakt het zegegebaar – foto: Cor Vos
Op dag drie ging het algemeen klassement voor een eerste keer op de schop, en wel door Richie Porte. De ervaren klimmer bleek op de lastige slotklim in Paracombe over de sterkste benen te beschikken, reed de verzamelde tegenstand uit het wiel en kwam met een beperkte voorsprong als eerste over de streep. Porte was in Paracombe tevens goed voor een dubbelslag, want hij hield aan zijn krachtsexplosie van goed drie minuten ook de oranje leiderstrui over. De eindzege was alleen nog niet binnen voor de renner van Trek-Segafredo, met nog drie etappes voor de boeg.
In de daaropvolgende ritten was het woord weer aan de sprinters. In Murray Bridge, waar de aankomstreep lag van de vierde etappe, snelde Ewan naar zijn tweede dagzege. Een dag later zorgde Giacomo Niccolo voor de eerste Italiaanse zege in de Tour Down Under 2020, door in een sprint met een uitgedunde groep af te rekenen met landgenoot Simone Consonni en Sam Bennett. In deze rit zagen we verder een wisseling van de wacht in de strijd om de eindzege. Daryl Impey kreeg, nadat hij onderweg de nodige bonificatieseconden wist te sprokkelen, namelijk de leiderstrui om zijn schouders gehangen.
Richie Porte kon rekenen op de nodige support – foto: Cor Vos
De verschillen in het klassement waren, met nog één etappe te gaan, echter zeer klein. Impey beschikte na vijf etappes over de beste papieren, maar Porte zat op het vinkentouw en kon als betere klimmer zijn hart ophalen in de zesde en laatste rit naar ‘zijn’ Willunga Hill. Op deze bijna vier kilometer lange beklimming werd het kaf nogmaals van het koren gescheiden en bleek Porte in staat om de verloren tijd op Impey goed te maken. De ritzege ging naar vroege vluchter Matthew Holmes, maar ‘mister Willunga Hill’ finishte in het spoor en wist zich zo voor een tweede keer tot eindwinnaar van de Tour Down Under te kronen.
Eindklassement Tour Down Under 2020
Richie Porte (Trek-Segafredo) in 20u37m08s
Diego Ulissi (UAE Emirates) op 25s
Simon Geschke (CCC Team) z.t.
4. Rohan Dennis (Team INEOS) z.t.
5. Dylan van Baarle (Team INEOS) z.t.
Wedstrijdverslag
Richie Porte, winnaar van de Tour Down Under 2020 – foto: Cor Vos
Parcours
Wie goed naar het parcours van de komende Tour Down Under kijkt, ziet veel bekende start- en finishplaatsen. En toch heeft de organisatie enkele nieuwigheden in petto. Zo begint de ronde dit keer met een proloog van 5,5 kilometer door de straten van Adelaide. Het is voor het eerst dat in het parcours van de Australische ronde een rit tegen de klok is opgenomen.
Verder valt meteen op dat Willunga Hill niet langer het decor is voor de finale van de ronde. De klim was een vaste waarde in het routeboek, maar deze keer is gekozen voor een aankomst bergop op de top van Mount Lofty. “Het parcours is ontworpen om onze renners als nooit tevoren op de proef te stellen, terwijl de fans midden in de actie zitten”, laat wedstrijddirecteur en voormalig prof Stuart O’Grady weten.
Niet onbelangrijk voor de renners met klassementsambities: bij de tussensprints zijn 3, 2 en 1 bonificatieseconden te verdienen. Aan de finish liggen dan weer 10, 6 en 4 boniseconden voor het oprapen.
Dinsdag 17 januari, Proloog: Adelaide – Adelaide (5,5 km)
De Tour Down Under 2023 trapt dus, voor het eerst in zijn geschiedenis, af met een proloog van 5,5 kilometer in Adelaide. Dit is de hoofdstad van de Australische deelstaat Zuid-Australië, gelegen aan de Golf St. Vincent. Het uitgetekende traject volgt in grote lijnen de rivier de Torrens. In de eerste kilometers volgen er enkele technische bochten waar het mogelijk is om tijd te winnen, maar ook in de finale is het af en toe opletten geblazen.
Start: 18.00 uur / 
08.30 uur (starttijden)
Finish: rond 20.25 uur / rond 10.55 uur
Woensdag 18 januari, etappe 1: Tanunda – Tanunda (149,9 km)
De eerste rit-in-lijn voert van en naar Tanunda. Net als in 2020, al koos de organisatie toen voor een ander traject tussen start- en finishplaats. Tanunda is een plaats gelegen in de Barossa Vallei, een van de oudste wijnstreken van Australië, zo’n 55 kilometer ten noordoosten van Adelaide. Hier zijn de omstandigheden normaliter ideaal om rode en witte wijn te produceren, maar voor de renners is Tanunda slechts de start- en finishplaats van de eerste etappe.
Na de start volgt een lokale ronde van een vijftigtal kilometer richting (opnieuw) Tanunda. Vervolgens staan er vier lokale circuits van zo’n 26 kilometer op het programma, met onderweg Menglers Hill (gemiddeld 3,6%, maximaal 13%) als telkens terugkerende potentiële scherprechter. In de tweede en vierde ronde zijn er op de top van Menglers Hill bergpunten te verdienen. Na de laatste passage over deze helling, is het nog dik tien kilometer tot de (licht oplopende) finish in Tanunda.
Start: 11.30 uur / 02.00 uur
Finish: rond 15.15 uur / rond 05.45 uur
Donderdag 19 januari, etappe 2: Brighton – Victor Harbor (154,8 km)
Op donderdag staat er een iets meer dan 150 kilometer lange etappe op het menu tussen Brighton en Victor Harbor, met onderweg een slordige 2.400 hoogtemeters. De route volgt aanvankelijk de kust in zuidelijke richting, maar de renners trekken ook geregeld landinwaarts, waarbij het klimwerk niet wordt geschuwd. Onderweg volgen met Parawa Hill (2,9 km aan 7%, maximaal 16,7%) en Nettle Hill (2,5 km aan 6,8%, maximaal 15,6%) twee lastige hellingen.
Eenmaal op de top van Nettle Hill, moeten de renners nog twintig kilometer afleggen om bij de finish in Victor Harbor te komen. De grote vraag is of we aan het einde van de rit een sprint krijgen om de overwinning: de finale is verre van vlak. In de slotkilometers is het opletten geblazen met een technische laatste kilometer met twee scherpe bochten. Caleb Ewan, Elia Viviani, André Greipel… Ze wonnen allemaal al eens in het bescheiden havenplaatsje. Is er straks weer een sprinter aan het feest?
Start: 11.30 uur / 02.00 uur
Finish: rond 15.35 uur / rond 06.05 uur
Vrijdag 20 januari, etappe 3: Norwood – Campbelltown (116,8 km)
Klimmers, opgelet! Na een proloog en twee niet te onderschatten ‘sprintritten’, is het voor de renners met klassementsambities zaak om bij de les te zijn in de vierde etappe naar Campbelltown. Wie Campbelltown zegt, zegt namelijk Corkscrew Road. Vaak als de Tour Down Under finisht in het plaatsje, moeten de renners in de finale deze 2,5 kilometer lange beklimming overwinnen. Corkscrew Road stijgt gemiddeld aan 9%, met pieken tot bijna 20%!
Eenmaal op de top, wacht er nog een snelle en technische afdaling richting de aankomststreep, waar we in het verleden al Cadel Evans, Simon Gerrans en Daryl Impey zagen zegevieren na een vrijwel identieke finale. Corkscrew Road is overigens niet de enige beklimming op de route, want in een eerder stadium volgen met de klim naar Norton Summit (9,6 km aan 4,8%) en Checker Hill (1,1 km aan 9,4%) al twee lastige hindernissen.
Start: 11.30 uur / 02.00 uur
Finish: rond 14.35 uur / rond 05.05 uur
Zaterdag 21 januari, etappe 4: Port Willunga – Willunga Township (133,2 km)
Bij de plaatsnaam Willunga denken we vrijwel meteen aan Willunga Hill, al sinds mensenheugenis de scherprechter in de Tour Down Under. Deze net geen vier kilometer lange heuvel ontbreekt dit jaar echter in het parcours, maar toch brengen we dit jaar weer een bezoekje aan de stad ten zuiden van Adelaide, waarschijnlijk om er te sprinten voor de overwinning. Onderweg volgen er nog wel wat hellingen, al moet dit voor doorgewinterde profs geen problemen opleveren.
De etappe is eigenlijk op te delen in drie lokale rondes in en rond Willunga. De finishstreep is getrokken op High Street in Willunga zelf, aan de voet van Willunga Hill, en dit zal voor een totaal andere koersdynamiek zorgen. Voor de laatste (groeps)sprint in Willunga moeten we terug naar 2011, toen de inmiddels gestopte Spanjaard Francisco Ventoso wist af te rekenen met Michael Matthews en Matthew Goss. Opgelet: in de laatste 2,4 kilometer stijgt de weg aan een gemiddelde van 2,9%.
Start: 11.30 uur / 02.00 uur
Finish: rond 14.50 uur / rond 05.20 uur
Zondag 22 januari, etappe 5: Unley – Mouny Lofty (112,5 km)
De koninginnenrit van de Tour Down Under 2023 voert dus zoals eerder aangegeven niet naar de top van Willunga Hill, maar naar die van Mount Lofty. In een rit met iets meer dan 3.100 hoogtemeters is het alle hens aan dek voor de klassementsrenners, in de wetenschap dat er nog van alles kan gebeuren in de strijd om de eindzege. De slotrit bestaat in feite uit vier lokale ronden van ruim 25 kilometer door de Adelaide Hills.
Het gaat telkens van Summertown naar Uraidla, Carey Gully, Bridgewater, Aldgate, Stirling en Crafers. De scherprechter van de dag, Mount Lofty, begint net na het doorkruisen van Aldgate. In het routeboek wordt de beklimming gereduceerd tot 1,3 kilometer klimmen aan 7,3%, maar het is eigenlijk een klim van net iets meer dan zes kilometer aan 3,3%. Het venijn zit hem hier zeker in de staart, want in de slotkilometer piekt het wegdek aan ruim 13%. Wie mag zich na vijf passages de grote winnaar van de Tour Down Under noemen?
Start: 11.30 uur / 02.00 uur
Finish: rond 14.30 uur / rond 05.00 uur
Favorieten
Zo vroeg op het seizoen is en blijft het aartslastig om tot een goede sterrenverdeling te komen. Voor de meeste coureurs is de Tour Down Under namelijk pas een eerste ‘opwarmronde’ richting de grote doelen in het voorjaar. Van de Australische renners weten we dat ze tot op het bot gemotiveerd zijn om voor eigen volk te schitteren, maar hoe zit het precies met de fysieke en mentale staat van paraatheid van een Simon Yates, Pello Bilbao en Alberto Bettiol?
Simon Yates en Michael Matthews, de tandem van Jayco AlUla – foto: Cor Vos
Veel vragen, weinig antwoorden, maar toch schuiven we Simon Yates naar voren als de grootste favoriet voor de eindoverwinning. We weten van Yates namelijk dat hij maar weinig competitieritme nodig heeft om sterk voor de dag te komen. Bovendien wist hij in het verleden al eens goed te presteren in de Tour Down Under. Neem de laatste editie voor de uitbraak van de coronacrisis: dat jaar eindigde hij als zevende in het eindklassement. Yates maakt zich nu op voor een nieuwe deelname aan de Australische wielerronde, en de renner van Team Jayco AlUla zal met een glimlach hebben gekeken naar het parcours.
Yates is zeker niet de enige renner van Jayco AlUla (het vroegere Team BikeExhange-Jayco) die mag dromen van eindwinst. Michael Matthews zal als thuisfavoriet flink worden aangemoedigd door de Australische wielerfans, wat hem wellicht vleugels zal geven op weg naar een hele mooie klassering. De rappe Matthews is goed op dreef, getuige zijn derde plaats op het Australisch wegkampioenschap, en moet in topvorm in staat zijn om de selectievere TDU-ritten te overleven. Boni’s sprokkelen in de etappes die eindigen in een sprint, schade beperken in de ritten naar Campbelltown en Mount Lofty: is dat het beproefde recept voor Bling?
Jay Vine is een van de speerpunten van UAE Emirates – foto: Cor Vos
Van Matthews gaan we naar een andere Australiër die ongetwijfeld met de nodige ambitie zal beginnen aan de Tour Down Under. Jay Vine heeft zijn vuurdoop in het shirt van UAE Emirates al achter de rug en wist zijn nieuwe werkgever al een zege te bezorgen. Vine kroonde zich vorige week nog – misschien ietwat verrassend – tot Australisch kampioen tegen de klok. Het geeft aan dat het met de vorm van Vine wel snor zit, zo vroeg op het seizoen. Kan hij de goede lijn doortrekken en meedoen om de eindzege in de Tour Down Under? Met zijn klim- en tijdritcapaciteiten is er van alles mogelijk!
Vine is de regerende Australische kampioen in het tijdrijden, op de weg valt die eer te beurt aan Luke Plapp. De nog altijd maar 22-jarige coureur van INEOS Grenadiers wist zichzelf eerder deze maand op te volgen tot Australisch wegkampioen na een goed getimede aanval vlak voor de streep. De veelzijdige Plapp zal ongetwijfeld willen profiteren van de goede vorm, zeker voor eigen publiek, en dus beschouwen we hem tot een grote favoriet voor de Tour Down Under. Dit gaat echter ook op voor zijn ploeggenoten Magnus Sheffield en Ethan Hayter, twee uitstekende tijdrijders die tevens hun mannetje staan bergop.
Pello Bilbao is altijd en overal op de afspraak – foto: Cor Vos
Voor Ben O’Connor is het in de proloog vooral zaak om zo min mogelijk tijd te verliezen, om vervolgens toe te slaan in de ritten naar Campbelltown en Mount Lofty. De Australische klimmer van AG2R Citroën kwam eerder deze maand al in actie op het Australisch wegkampioenschap (7e) en heeft het goede racegevoel dus al te pakken. Renners als Alberto Bettiol (EF Education-EasyPost), Pello Bilbao (Bahrain Victorious) en Maximilian Schachmann (BORA-hansgrohe) zullen met wat meer vraagtekens aan de start staan van hun eerste (officiële) koers van 2023. Toch mogen we wel wat verwachten van deze buitenlandse toppers.
Zo kende Bettiol voor het eerst sinds lange tijd weer een vlekkeloze winterperiode en dus voorbereiding op het nieuwe seizoen, terwijl Bilbao altijd en overal zijn beste beentje voorzet. Schachmann is dan weer uit op sportieve revanche na een verloren 2022, een jaar waarin zijn lichaam hem meer dan eens in de steek liet. De polyvalente Duitser zette vorig jaar al vrij vroeg een punt achter zijn seizoen en begint bewust erg vroeg aan zijn nieuwe wegcampagne. Zien we in de Tour Down Under al de eerste tekenen van herstel?
Wat kan de immer onvoorspelbare Rohan Dennis namens Jumbo-Visma? – foto: Cor Vos
Verder staan er nog de nodige outsiders aan het vertrek van deze Tour Down Under. Wat te denken van de immer onvoorspelbare Rohan Dennis? De hardrijder van Jumbo-Visma was in het verleden (in 2015) al eens eindwinnaar, maar is niet altijd even stabiel in zijn prestaties. Let ook op zijn Nederlandse ploeggenoot Robert Gesink. UAE Emirates rekent, naast Vine, ook op George Bennett, Marc Hirschi en Alessandro Covi. BORA-hansgrohe heeft met Giro-winnaar Jai Hindley en Giovanni Aleotti tevens meerdere ijzers in het vuur, net als Astana Qazaqstan met Gianni Moscon en Luis León Sánchez.
Tweevoudig TDU-winnaar Daryl Impey (die de druk dit jaar, al dan niet bewust, afhoudt) en Corbin Strong zijn twee belangrijke speerpunten van Israel-Premier Tech, Groupama-FDJ kan met Rudy Molard en Michael Storer eventueel een vuist maken. Quick-Step-Floors doet het zonder een uitgesproken kopman, maar Mauro Schmid en Mattia Cattaneo zijn capabel genoeg om de handschoen op te pakken. Het Spaanse Movistar komt dan weer met een vrijbuiterscollectief op de proppen, maar wellicht kunnen Gorka Izagirre en nieuweling Iván Romeo verrassen.
Tot slot noteren we de namen van Mikkel Honoré (EF Education-EasyPost), Dion Smith (Intermarché-Circus-Wanty), Victor Lafay (Cofidis), Élie Gesbert (Arkéa-Samsic), Patrick Bevin, Matthew Dinham (Team DSM), Robert Stannard (Alpecin-Deceuninck) en Antonio Tiberi en Natnael Tesfatsion (Trek-Segafredo). En wat mogen we zo vroeg op het seizoen verwachten van Geraint Thomas (INEOS Grenadiers)?
Sprinters
De Tour Down Under is ook vaak een eerste confrontatie tussen de beste sprinters in het peloton, al is het sprintersveld dit jaar niet zo sterk. De meeste toppers, denk aan Fabio Jakobsen, Dylan Groenewegen, Sam Bennett, Olav Kooij en Jasper Philipsen, kiezen voor een andere seizoensopbouw en zijn er dus niet bij Down Under. Gelukkig voor de organisatie geeft Caleb Ewan wel acte de présence. Niet als renner van Lotto Dstny (de Belgische ploeg slaat de Tour Down Under bewust over), maar als kopman van de Australische selectie.
Caleb Ewan won zaterdag al de Schwalbe Classic, een opwarmingskoers – foto: Cor Vos
Ewan zal het in de (potentiële) sprints moeten opnemen tegen iemand als Jordi Meeus. De snelle Belg van BORA-hansgrohe kende in 2022 een seizoen met ups en downs, maar won aan het einde van het jaar toch een paar mooie wedstrijden. Een andere snelle man aan het vertrek, is Kaden Groves. De Australiër zal zijn nieuwe werkgever Alpecin-Deceuninck meteen willen overtuigen van zijn sprintkwaliteiten.
Phil Bauhaus (Bahrain Victorious) is ook een zeer gevaarlijke klant als het aankomt op sprinten. De Duitser is elk jaar goed voor een paar fraaie overwinningen: zo was hij vorig seizoen nog succesvol in Tirreno-Adriatico en de Ronde van Polen. Ook Bryan Coquard, Davide Cimolai (Cofidis), Daryl Impey, Taj Jones, Corbin Strong (Israel-Premier Tech), Gerben Thijssen en Hugo Page (Intermarché-Circus-Wanty) zullen zich mengen in het sprintgeweld.
Jordi Meeus is een van Ewans grootste uitdagers – foto: Cor Vos
Ook Timo Roosen (Jumbo-Visma), Sean Quinn (EF Education-EasyPost), Ben Swift (INEOS Grenadiers), Martin Laas (Astana Qazaqstan), neoprof Paul Penhoët (AG2R Citroën), Stan Van Tricht, Jannik Steimle (Quick-Step-Floors), Hugo Hofstetter (Arkéa-Samsic), Patrick Bevin (Team DSM), Marc Brustenga (Trek-Segafredo) en Michael Matthews (Team Jayco-AlUla) kunnen erg snel uit de hoek komen.
Favorieten volgens WielerFlits
**** Simon Yates
*** Pello Bilbao, Luke Plapp
** Michael Matthews, Magnus Sheffield, Maximilian Shachmann
* Ethan Hayter, Jay Vine, Alberto Bettiol, Ben O’Connor
Website organisatie
Deelnemers Tour Down Under 2023
Wie wint de Tour Down Under 2023?
Matthews3.65
Hayter3.75
Sheffield8
Wat kost gokken jou? Stop op tijd. 18+
Weer en TV
Tijdens de eerste dagen van de Tour Down Under is het erg warm en zien we temperaturen van ruim boven de dertig graden, meldt Weeronline. Op dinsdag kan het kwik zelfs oplopen naar een graad of 36. De renners moeten dinsdag en woensdag echter ook rekening houden met een enkele bui of regengebieden die over de regio trekken. De rest van de week blijft het droog en liggen de temperaturen een stuk lager (tussen de 23 en 27 graden Celsius) en dus aangenamer voor de coureurs.
Goed nieuws voor de Nederlandse en Belgische wielerfans: de Tour Down Under is namelijk live te zien via de online kanalen van Eurosport, Discovery+ en GCN+. De kans is klein dat de rittenkoers ook op Eurosport 1 of Eurosport 2 komt, omdat de sportzender op tv hoogstwaarschijnlijk de voorkeur zal geven aan het Australian Open-tennistoernooi. Houd de WielerFlits TV-Gids in de gaten voor de exacte uitzendtijden.