Volgens meester Visser ziet hij bij veel zaken ‘een soort menselijk onvermogen’ en blijkt er onder een burenruzie iets heel anders schuil te gaan, zoals een buurvrouw die na het overlijden van haar man al snel weer een nieuwe vriend heeft. Dat kunnen haar buren maar moeilijk verkroppen, waardoor de 71-jarige weer met zijn hamer moet slaan.
Hoewel er in het programma regelmatig gevloekt wordt en er ook bedreigingen worden geuit, is mr. Visser er zwaar op tegen dat mensen elkaar fysiek te lijf gaan. Boos worden mag, maar het moet wel netjes blijven. “Ik zeg weleens: boosheid is het gif dat in mensen zit. Gooi het er maar uit. Dat lucht op. Dat is beter voor iedereen.”
Hoewel de situaties soms te gek voor woorden zijn, lacht de rechter de deelnemers aan zijn programma nooit uit. Maar dat betekent niet dat hij om bepaalde zaken niet kan lachen: “Er was ook eens een zaak waar mensen zich hadden gestoord aan een poster die aan de waslijn in de tuin van de buren hing. Op de poster stond een blote man. Tja, dat kun je mooi vinden of niet.”
Soms heeft meester Visser dan ook weleens een binnenpretje, als de zoveelste bladblazer of schutting weer eens voor problemen zorgt. Hij weet zich ook nog een verhaal te herinneren in een kettingrokerzaak. “Er was eens een vrouw die nogal veel rookte”, vertelt hij. “Zij had zo’n machine waarmee je de shag in een filtersigaret kon schuiven. Dus om de drie minuten hoorde je ‘klik’. Haar buren stoorden zich aan dat geluid. Wat ik er vooral leuk aan vond, is dat ik niet wist dat die apparaten nog bestonden.”